Xτες ειχα μια συζητηση με εναν απο τους καλυτερους μου φιλους. Το θεμα μας αοριστο, η ζωη, ο θανατος και η διαδρομη...
Μας προβληματιζει το γεγονος τι ειναι μετα.. Υπαρχει κατι? Τι ειναι αυτο? Γιατι ζουμε? Μηπως απλως ειμαστε πιονια πανω στην σκακιερα καποιου? Ποιος παιζει και γιατι? Και τελικα τι εχει σημασια?
Η αληθεια ειναι οτι δεν ξερουμε,εμενα ισως με τρομαζε η απαντηση.. Αν δεν υπαρχει τιποτα? Γι αυτο και ειμαι οπαδος της αποψης, ζησε μοναχα τη στιγμη και ασε το μετα..Ο φιλος μου συνεχισε τη φραση και ειπε .."ενα σωσιβιο η ζωη που ξεφουσκωνει αργα..." Κι αμα ξεφουσκωσει τελειως? Μετα πνιγομαστε? Δεν ξερω.. Δεν εχω απαντησεις να δωσω σε ενα τετοιο μεγαλο προβλημα..Προσωπικα μ αρεσει αυτο το μυστηριο, αν και μου προκαλει μερικες φορες ενα συναισθημα φοβου και αγωνιας.. Ισως και να ηταν βαρετο και ανιαρο αν γνωριζα τι γινεται οταν πεθανουμε..
Διαβασα καπου "Ερχομενοι στη ζωη δε φερνουμε τιποτα μαζι μας, μονο την υπαρξη μας, αλλα κι οταν φευγουμε απο τη ζωη, δεν παιρνουμε μαζι μας απολυτως τιποτα(ισως απο υλικα αγαθα, γιατι απο αναμνησεις και συναισθηματα δεν ειμαστε σε θεση να γνωριζουμε)Οπως και να χει, σημασια εχει το ταξιδι, η διαδρομη, και οχι απολυτα ο προορισμος.. Σημασια εχει τι θ αφησουμε πισω μας φευγοντας.. Αν ειναι μια ζωη γεματη εμπειριες, ευχαριστες και δυσαρεστες, τοτε το ταξιδι σου ειχε νοημα!"
Τι συμεριζομαι απο μια μερια την αποψη αυτη. Γιατι εφ οσον δεν ειμαι σε θεση να δω τι υπαρχει περα τη διαχωριστικη γραμμη ζωης-θανατου, ας απολαυσουμε αυτο που εχουμε τωρα στα χερια μας.. Μιας και εχουμε συναισθηματα, αγωνιζομαστε γι αυτα.. Παλευουμε με χειροπιαστα πραγματα.. Το αγνωστο το αφηνουμε για μετα.. Θα ρθει και η ωρα του !
Νιωθω ευχαριστα οταν προσφερω , οταν δημιουργω, οταν ο κοσμος κανει ενα βημα μπροστα στην τεχνολογια..Αλλα και παλι,οταν δυσανασχετω, οταν λυπαμαι,οταν κλαιω, οταν φοβαμαι, εχει κι αυτο μια αλλη μαγεια! Γιατι να μην ανακαλυψουμε το τωρα και τις δυνατοτητες που εχουμε εδω και καταβαλλουμε υπερμετρες προσπαθειες για να εξιχνιασουμε ενα θεμα που δε νομιζω οτι περναει απο το χερι μας...?
Ειναι ενα φιλοσοφικο ζητημα που ολους μας εχει απασχολησει κατα καιρους, το θεμα ειναι κατα ποσο θα το αφησουμε να επηρεασει το τωρα και το ταξιδι μας!
Πριν μερικα χρονια, υπηρχε καποιος που βασανιζοταν απο τις ιδιες σκεψεις και του εκανα την απλη εξης ερωτηση:
Αν σου ελεγαν οτι εχεις μονο 5 μερες ζωης τι θα εκανες?
Και η απαντηση του ηταν η εξης: Θα ζητουσα συγγνωμη απο οσους πληγωσα, θα επαιρνα τηλεφωνο παλιους φιλους και συμμαθητες που με τον καιρο χαθηκαμε, θα ελεγα σ αγαπω στην κοπελα που ειμαι ερωτευμενος, θα , θα , θα ...
Και του απαντησα.. Τι περιμενεις λοιπον?Να σου πουν κατι τετοιο για να αρχισεις να εκμεταλλευεσαι κατι που ηδη εχεις στα χερια σου, τη ζωη..?
Γι αυτο και ισχυριζομαι οτι δεν εχει σημασια το μετα,σημασια εχει το τωρα, να ζω εντονα και να συλλεγω εμπειριες,να κανω πραγματα που ισως να μην εχω ποτε ξανα την ευκαιρια να τα κανω...
Απολαμβανω τον ταξιδι, τη διαδρομη! Κι ας ειναι ουτοπια.. Κι ας ειναι ψεμα.. Αυτο ομως με γεμιζει δυναμη για να προχωραω και να δημιουργω σε αυτη τη ζωη που μου χαριστηκε!Κι ας ειναι ενα παιχνιδι καποιου..
Σιγουρα, ειναι ενα θεμα αναξαντλητο και θα μπορουσα να γραφω απειρα πραγματα, αλλα ειναι στο χερι του καθενος να αποφασισει για το τι θα κανει απο δω και περα!

ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΛΟΙΠΟΝ!-Aυτη ειναι η δικη μου αποψη!
:-)