Έρωτας - Τάσος Λειβαδίτης
Όλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα
να σωθούν από τον εαυτό τους...
Δαγκώθηκαν...
Στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα...
Γδαρθήκανε σαν δυο ανυπεράσπιστοι εχθροί...
Σε μια στιγμή αλλόφρονες,
ματωμένοι,
βγάλανε μια κραυγή σα ναυαγοί,
που λίγο πριν ξεψυχήσουν,
θαρρούν πως βλέπουν φώτα κάπου μακριά...
Κι όταν ξημέρωσε,
τα σώματά τους σαν δυο μεγάλα ψαροκόκαλα
ξεβρασμένα στην όχθη ενός καινούριου πρωινού...
2 Comments:
Άει σκοτεινό φως του έρωτα, τρεμάμενο αίμα του έρωτα
μες τη γητειά σου ελησμόνησα τους φονιάδες καιρούς
γέννησα ρόδινα μωρά σε μέλλον με αστέρια
άει σκοτεινό φως του έρωτα...
συνειρμικά μου ήρθε αυτό!
:) :) :)
ναι ...
ισως να φταιει και η φωτογραφια και ολα αυτα.......
αααααααχχχχχχχχ
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home