Tuesday, February 27, 2007

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΚΙΤΡΙΝΩΝ ΠΟΔΗΛΑΤΩΝ...



Δευτερα 26 Φεβρουαριου
μια συναυλια , ενα συγκροτημα και πολλοι θαυμαστες και συνοδοιποροι
σε ενα ταξιδι αισθησεων και ονειρου ...

Δε μιλαω παρα για τα κιτρινα ποδηλατα που 6 χρονια πλεον στο χωρο,
εχουν καταξιωθει και κυριως εχουν αποδειξει την αξια τους!
Και πραγματικα αξιζουν πολλα!

Συνηθιζα να λεω και ακομα πιστευω ακραδαντα
οτι ενα συγκροτημα φαινεται στα live του..
Και τη χθεσινη βραδια μας απεδειξαν οτι εχουν αστειρευτη ενεργεια μεσα τους
την οποια εξωτερικευουν α ρ ι σ τ α ! ! !

Ενα απιστευτα εντυπωσιακο ξεκινημα με το "οι δρομοι της βροχης"
και ενα ακομα πιο δυνατο φιναλε με το "μη μ αγγιζεις"
Ειναι φορες που συναισθηματα ειναι εγκλωβισμενα μεσα μου
και ψαχνουν ενα τροπο να βγουν...
Αλλες φορες γινονται δακρυα, αλλες φορες γινονται χαμογελα,
αλλες φορες ξεσπασματα η θυμος...
Αλλα παντα μα παντα ενα τραγουδι να τα ακολουθει!
Εχω ενα παραξενο τροπο μαλλον να συνδοιαζω σκεψεις και συναισθηματα
με στιχο και μουσικη..

Ο Αριστοτελης, αν δεν κανω λαθος, ειχε πει οτι το μυαλο
κανει περιεργους συνδοιασμους αντικειμενων και συναισθηματων..
Και εχει δικιο..

Για παραδειγμα, σημερα που εβρεχε ασυστολα και περπατουσα στο δρομο
(μ αρεσει να το κανω αυτο που και που)
μου ηρθε στο νου το οι δρομοι της βροχης και ενα περιεργο συναισθημα με κατεκλυσε!!!

Ειναι μαγευτικο να μπορεις να συνδοιαζεις αρωματα, αντικειμενα, κινησεις με συναισθηματα!!!

Ενα μεγαλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ οφειλω στον Γιωργο και στον Αλεξανδρο και στους υπολοιπους που πλαισιωσαν το συγκροτημα χθες βραδυ..

Για τις αναμνησεις μου που βγηκαν στην επιφανεια,
για τη ζωντανια τους και την ενεργεια που μου μετεδωσαν,
για ολο αυτο που εζησα εν τελει το οποιο δεν μπορει να περιγραφτει με απλες λεξεις!!!
Οσοι ηταν εκει φανταζομαι θα συμφωνουν μαζι μου!

Τελος, θα ηθελα να σημειωσω οτι μου αρεσε τρομερα η κινηση να δωσουν τα εσοδα της συναυλιας στη "ΦΛΟΓΑ" για τα παιδια με νεοπλασματικη ασθενεια!
Μακαρι και αλλοι να ειχαν την ευαισθησια και το φιλοτιμο να κανουν τετοιες κινησεις!

Γιατι κι αυτα τα παιδια εχουν πρωτον δικαιωμα στη ζωη
και δευτερον εχουν δικαιωμα στο ονειρο!!

Κι αυτο το ταξιδι που λεγεται ζωη δεν μπορεις να το κανεις χωρις διαβατηριο το ονειρο!!!


Ελπιζω η επομενη συναυλια να ειναι συντομα και τοσο μα τοσο υπεροχη!

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!


"εχω καιρο να νιωσω τοσο δυνατος
χρονια σε χρονια που θυμαμαι

αλλο πια εγω να μεινω δε μπορω

τωρα που μπορες δε φοβαμαι ...

Μια βαλιτσα στο χερι
και ο δρομος μπροστα

ποσο σ ειχα πιστεψει
ομως τωρα ειναι αργα
...

Λιγο πριν φυγω

σαν κερακι να σε σβησω

μεινε μου το ιδιο

να σ αναψω σαν γυρισω
...

Μην προδωθεις
μια λεξη μη μου πεις

μα αστη σιωπη να σ οδηγησει

μες στο κενο τη φλογα θα κρατω

σαν σκεψη απλη να μ αναστησει..."




Και αυτο που επιβαλλεται να γραφτει... Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ!!!!


"Αν κοιταξεις βαθεια μου,
αν ποτε σου βρεθεις
μες στα δυο μυστικα μου

διαλεξε δρομο κοντα μου να ρθεις...


Αν φοβασαι ακομα

αν μοναχη σου ζεις

σε ενα γυαλινο σωμα

διαλεξε ισκιο να ξεκουραστεις...

Να σε δω να λυγιζεις ξανα

δε θελω

τα ονειρα σου ξανα να πουλας

δε θελω

να σ ακουω να λες δεν μπορω

δε θελω

η ζωη σου φωναζει

εδω σε θελω...


Αν γυριζεις τον κοσμο

σ ενα δωματιο μικρο

και δε βρισκεις πια δρομο
στη ψυχη σου θα μ εχεις φρουρο...

Μα αν φοβασαι ακομα

αν μοναχος σου ζεις

θα σκεπασω με χρωμα
τη φωνη σου
πριν να μου αρνηθεις..."

4 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Η συναυλία είναι πραγματικά πολύ καλή.
Μπορεί να μην είμαι τρελός fan των κίτρινων ποδηλάτων και να ξέρω λίγα τραγούδια τους, αλλά θαυμάζω την όρεξή τους και την ζωντάνια που βγάζουν στις συναυλίες τους!

Πρώτη φορά που τους είδα, ήταν το καλοκαίρι που μας πέρασε, στην Κυπαρισσία.
Ήταν στα πλαίσια της περιοδείας που είχαν μαζί με Μαχαιρίτσα, Καζούλη και Ζιώγαλα. Εκεί τους γνώρισα και ξεχώρισα κάποια τραγούδια τους. Είχαν άψογη σκηνική παρουσία και ξεσήκωσαν τον κόσμο με την ζωντάνια τους!

Ο κιθαρίστας πάντως τα σπάει, έχει τρελό γέλιο! :D

Πολύ ωραίο το post Ευούλα!
keep blogging!

7:18 PM GMT+2  
Blogger Karra Evi said...

Thanks you a lot man!!!

8 και 15 Μαρτιου στα sturbucks ξανα εμφανιση .. ψησου! :P

Θελω κι αλλοοοοοοοοο!!!!!!

12:33 AM GMT+2  
Anonymous Anonymous said...

Ωραία περιγραφή συναυλίας Εύη. Μου θύμισε κάτι παλιές συναυλίες στο γυμνάσιο.. Πυξ Λαξ.

Η μουσική σίγουρα είναι ο καλύτερος τρόπος εξωτερίκευσης και εκτόνωσης. Υπάρχουν δε κάποιοι συνδυασμοί συναισθημάτων, περιβάλλοντος και μουσικής που μπορούν να οδηγήσουν σε μια mini ψυχεδελική εμπειρία με την οποία ξεφεύγεις για λίγο από τον πραγματικό κόσμο.

Τα λέμε στα starbucks, ελπίζω να πουν και κανένα κλασικό γιατί δεν τα ξέρω τα καινούρια (θα τα έχω ακούσει ως τότε βέβαια :P)

10:11 PM GMT+2  
Blogger Karra Evi said...

Eλπιζω να μην περιμενεις μοναχα τελευταια στιγμη.. Δηλαδη την Τεταρτη να τ ακουσεις και να μπεις σε ματαθωνιο να τα μαθεις απ εξω..
Προσωπικα, ο τελευταιος τους δισκος, ο χρονος δηλαδη, για μενα ειναι απο τα καλυτερα.. Οχι μονο απο δικη τους δουλεια αλλα και γενικοτερα...
Εκει να δεις ταξιδια μυαλου και αισθησεων!!!

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ!!!!!! (L)

10:49 PM GMT+2  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home