Αποσπασμα

Ακομη τωρα,
μ' αρεσει να μιλω με τους σοφους
που δωσανε τα νιατα τους στη σκεψη.
Ομως ακουγωντας τα λογια τους, δε βρηκα
τη νοστιμαδα που ειχαν τα λογακια της παιδουλας μου,
ανακατο ψιθυρισμα προτου μας παρει ο υπνος:
σοφα λογακια, εξυπνα λογακια
που κυλουσαν σαν το νερο και τα ζωηρεψε η θερμη της αγαπης.

Ακομη τωρα,
θυμαμαι πως αγαπησα τα κυπαρισσια και τα ροδα,
τα γαλανα ψηλα βουνα, τα γκριζα βοσκοβουνια
και τον αχο της θαλασσας. Μια μερα
ειδα ματια παραξενα, χερια σαν πεταλουδας.
Για χαρη μου πετουσαν τρυγονια απ' το θυμαρι
και τα παιδια λουζοντανε μεσα σε ποταμακια.

Ακομη τωρα,
ξερω πως χαρηκα θερμη τη γευση της ζωης
πινοντας απο χρυσοπρασινα κροντηρια στο μεγαλο πανηγυρι.
Καποια εποχη παλια, που εσβησε και παει,
ατενισα λευκοτατο καθως αναδυοταν μεσ' απο την παιδουλα μου
το προαιωνιο φως.

"Ενα αποσπασμα απο το βιβλιο του John Steinbeck ο δρομος με τις φαμπρικες!"