ΣΤΙΓΜΕΣ

Μετράς στιγμές

Μόνο αυτές μας μένουν τελικά.

Γελάς, κλαις, δεν έχει σημασία,

ο δρόμος είναι ίδιος

και οι πληγές πάντα ανοιχτές…

Συνηθίζεις να μετράς τ’ αστέρια

να φτάνεις ως εκεί

αλλά να μην τ’ αγγίζεις…

Αυτή η είναι η τιμωρία.

Αλλά μετράς τη στιγμή που έφτασες ως εκεί…

Προσπαθείς να ξεφύγεις

όμως σε σκοτώνει η αλήθεια,

και πέφτεις στο ψέμα.

Φτιάχνεις τη δική σου για να ζήσεις…

Στιγμές… Όλα στιγμές…

Ζητάς κάθαρση,

αλλά δε σου δίνεται απλόχερα.

Πρέπει να παλέψεις σκληρά γι’ αυτή

και λες ότι ζεις τη στιγμή.

Παραπατάς κι ακροβατείς

ανάμεσα στην αλήθεια και την παράνοια.

Δεν αντέχεις.

Θέλεις να σηκωθείς και να ουρλιάξεις

έτσι για να επιβεβαιώσεις

την ύπαρξή σου…

Προσπαθείς.

Μα παγιδεύεσαι από

και μέσα στις στιγμές…

Συνήθισες να χάνεις ότι αγαπάς,

να πολεμάς για παραισθήσεις.

Στιγμές κι αυτές…

Αρρωστημένα παραμύθια

έφτιαχνες με το νου σου

και ήθελες να λες ότι είναι αλήθεια,

για μια στιγμή όμως μονάχα.

Μετράς στιγμές, μόνο στιγμές.

Σκοταδισμένα πρόσωπα, χλωμά

σου λένε να ζεις,

κι εσύ ζεις μες στις στιγμές σου,

μέσα στην ψεύτικη στιγμο-ζωή σου…

Ονειρευόσουν να γίνεις ο βαρκάρης

στο δικό σου ταξίδι

κι αντί να ψαρεύεις ευτυχία και γαλήνη

βουλιάζεις ολοένα και πιο πολύ

μέσα σε στιγμές…

Ναι, βέβαια, μόνο αυτές μένουν.

Ίσως μόνο κι αυτές να θέλουμε να θυμόμαστε.

ΣΤΙΓΜΕΣ….