Μικρή πριγκίπισσα με το πρασινογάλαζο βλέμμα...

Η χαρά αυτοκτόνησε στα μάτια σου...
Ω! Τι όμορφο θέαμα!
Ένα υγρό πρασινογάλαζο βλέμμα...


Κοιτά μ ' απορία,
βλέπει το κενό,
αγναντεύει το άγνωστο,
περιμένει την ατέλειωτη δύση,
αναμένει την ευτυχία του αύριο,
προσπαθεί να ξεχάσει τη δυστυχία του χτες...


Αυτό το υγρό πρασινογάλαζο βλέμμα... !


Ω! Τι ωραία που κοιτάς...
Ω! Πόσα όνειρα σκότωσες;
Μα γιατί;




Δεν έπρεπε να σκοτώσεις και τα όνειρά σου
στα μάτια σου...
Τα ξέγραψες απ' το μυαλό και την καρδιά σου...


Και τώρα να!


Χτύπησαν την πόρτα των ματιών σου
και ξεπροβάλλουν σιγά σιγά... !


Τι κάνεις μικρό κοριτσάκι;
Μην απογοητεύεσαι...
Μόνο αγάπα...


Προχώρησε πάνω στο δρόμο της ζωής
που ΕΣΥ θα χαράξεις...
Φρόντισε να τον στολίσεις με γέλια
και όχι με δάκρυα και τσαλακωμένα όνειρα...


Η ευτυχία σου ανήκει!


Σκότωσε τη θλίψη σου στο γέλιο σου...
Αγάπησε τη ζωή σου...
Φτιάξε τον κόσμο σου μοναδικό...


Ω! Μικρή πριγκίπισσα με το πρασινογάλαζο βλέμμα...


Μην κλαις!


Ο κόσμος σε περιμένει να τον φωτίσεις
με το πρασινογάλαζο βλέμμα σου... !


Χάρισε αγκάθια χαράς
και όχι τριαντάφυλλα θλίψης...