ΧΑΛΚΙΔΑ . . . ! ! !

Χαλκιδα! Η πολη που γεννηθηκα, η πολη που μεγαλωσα...
Εχω πολλες αναμνησεις απ αυτη..
Αλλες αυχαριστες κι αλλες δυσαρεστες..
Οπως συμβαινει με ολα τα πραγματα στη ζωη..
Ο κοσμος θα ταν και βαρετος αν υπηρχαν μονο ομορφα πραγματα!!

Θυμαμαι σαν τωρα να προχωραω στα σοκακια της με την παρεα μου
Θυμαμαι σαν τωρα να ξεπεταγονται γνωριμες φωνες απο παντου...
Οι πρωτοι ερωτες, οι πρωτες απογοητευσεις,
τα πρωτα δακρυα, οι πρωτες επιτυχιες...
Ολα ξεκινουν απο κει..

Απο τη Χαλκιδα!!

Και καθε τετοιες μερες πηγαινω και τη χαιρεταω,
με χαιρεταει κι αυτη!!
Της γελαω, μου γελαει..
Ολα ερχονται στο μυαλο μου τετοιες μερες...

Αναντικαταστατα τα παιδικα κι εφηβικα μου χρονια στις παλιες μου γειτονιες...

Τρια χρονια πλεον στην πολυβουη πολη, την Αθηνα,
εθιστηκα σε εναν αλλο τροπο ζωης,
πιο γρηγορο, πιο αγχωδη, με περισσοτερη φασαρια
ισως και με περισσοτερη ενεργεια καποιες φορες...

Αλλα η Χαλκιδα περιμενει εκει τα παιδια της ! :)

Μια ωριτσα ειναι απο την Αθηνα! Και δεν πηγαινω και τοσο συχνα..
Βλεπετε, οταν οι παρεες σκορπιζονται σε αλλες φοιτητικες πολεις,
μονο οι γιορτες μενουν να γυρισουμε πισω και να ζησουμε οπως παλια,
να ζησουμε τα παλια!!
memories...ααααααααχ!!


Καλες γιορτες σε ολους...
Μια ευχη που συνηθιζω να λεω..:
Τοση ευτυχια οση αντεχετε!!!

Να περνατε καλα και να μην ξεχνατε να χαμογελατε!!


XAΛΚΙΔΑ

Χάνομαι χωρίς ελπίδα
μέρα νύχτα στη Χαλκίδα
στο δικό σου το περίπου
και στα ρεύματα του Ευρίπου.

Η ψυχή μου θα σαλπάρει
στα νερά τα σκοτεινά
η παλίρροια θα με πάρει
και δεν θα με δεις ξανά!

Περπατώ στην παραλία
γίνομαι του κόσμου λεία
ναυαγός χωρίς σανίδα
που κι απόψε δε σε είδα!

Ξέρω πως δεν έχω ελπίδα
εδώ πέρα στη Χαλκίδα
οι τρελοί μείναμε λίγοι
κι ο Σκαρίμπας έχει φύγει.