Συγγνώμη μα ...

Τσαλακωμένη μουτζούρα στο χαρτί η καρδιά σου
τόσες σιωπές κι η ψυχή σου ματώνει
ήθελες τα άστρα να μετράς οταν νυχτώνει
μα δεν αντέχω και φεύγω μακριά σου..

Συγγνώμη που δεν άντεξα τόση αγάπη


Μα μη λυγίσεις σαν θα σπάσω σαν αέρας τα κλαδιά σου
Ούτε να πέσεις σαν το φύλλο που το νίκησε ο χειμώνας
Κι όταν τα χρόνια θα γίνονται αιώνας
Και θα ποτίζω με φαρμάκι την καρδιά σου
Εσύ να μένεις ζωντανός όταν χαράζει
την νεράιδα σου να ακούς που σε φωνάζει !

Και τώρα που φεύγω συγγνώμη θα πω
Συγγνώμη μα δεν την άντεξα τόση αγάπη...


Να μην δακρύσεις!
Στο άσυλο ονείρων υπάρχει μια μαγεία
Και μην πονέσεις!
Ζήτα τη σκόνη τη χρυσή που λένε φαντασία
Και μη λυγίζεις, μονάχα να γελάς
Και στο τέλος θα δεις, θα δεις θα νικάς ..

Μα τώρα που φεύγω συγγνώμη θα πω...
Αντίο μα δεν την άντεξα τόση αγάπη...