ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ : ΤΟ ΜΠΑΡΑΚΙ

Σ ένα μπαράκι μια βραδιά

που έψαχνα άστρα στη στεριά

εκεί που γέλαγα πιωμένος

εκεί ήταν που είπα φτάνει πια

κι έκανα όνειρα τρελά

μ’ αλήθειες φορτωμένος

Σ ένα μπαράκι εκεί κοντά

κει στην παλιά μου γειτονιά

έψαχνα χρόνια το όνομά μου

κι ήμουν ακόμα δεκαεννιά

σ ένα μπαράκι από τα παλιά

εκεί που άναψα το πρώτο μου τσιγάρο

Σ ένα μπαράκι μια βραδιά

σαν το κερί με τη φωτιά

φλέρταρα εμένα σα χαμένος

μα δεν μου είπα ούτε γειά

γύρισα κι έφυγα δειλά

μονάχα λίγο ζαλισμένος…

Για να μην ξεχνιόμαστε!!! 30 Απριλιου νεα συναυλια στο Θησειο!!!
Για λεπτομεριες αναμενετε!!!!

Ολοι εκειιιιιιιιιιιιιιιιι!!!

.......ΛΕΥΚΑ ΟΝΕΙΡΑ ΧΑΜΕΝΗΣ ΝΙΟΤΗΣ.......

Χωρίς ανάσα, δίχως πνοή,

χωρίς αγάπη, δίχως στοργή,

τα δυο σου μάτια κλείνουν αργά

κι η σκόνη έμεινε ως μόνη συντροφιά...

Τα όνειρα σβήνουν, ο πόνος πολύς,

η ζωή στερεύει κι ο πόθος βαρύς,

το ταξίδι αρχίζεις για μια άλλη ζωή

αφ’ ότου γυρίζεις στη μάνα τη γη...

Τα λόγια βυθίζονται στις εντολές

“πάρε τη σκόνη και ζήσε στο χθες”

οι αναμνήσεις κι οι προσευχές

φαντάζουν στα μάτια μακρινές...

Δυο δάκρυα τρέχουν μες στη σιωπή

και μια ευθύνη βαραίνει τη φωνή

«Ζωή» φωνάζεις και φεύγεις μακριά

το σώμα σου μένει, μια μόνη σκιά...

Κι όταν τα μάτια μικραίνουν στο φως,

ο κόσμος φαίνεται τόσο απλός,

μόνος προστάτης είν' κάποιος Θεός,

τόσο ψηλά και τόσο κοντινός…

Αντίο, αγόρι, μια μόνη ευχή

καλό ταξίδι για τη νέα ζωή

να μη δακρύσεις γιατί σ’ αγαπούν

όπου κι αν πας, θα’ ρθουν να σε βρουν…

Happiness is all in the mind...

Σημερα, μετα απο πολυωρη κουβεντα φιλοσοφικου και μη περιεχομενου με 2 φιλους μου,
κρατησα μια ατακα που πεταξε ο ενας,
και μου ρθε η εμπνευση για να ανανεωσω το blog μου..

Ειπε:

"Τελικα στη ζωη μας δεν κοιταμε να ειμαστε ευτυχισμενοι με αυτα που εχουμε αλλα γινομαστε δυστυχισμενοι γι αυτα που δεν εχουμε..."

Καθισα για λιγο σκεφτικη και το επεξεργαστηκα στο μυαλο μου..
Και τελικα, συνειδητοποιησα οτι εν μερει εχει δικιο..

Ποσες φορες εχουμε ακουσει να λενε οι αλλοι αυτο που εχω δεν μ αρεσει?
Και οχι μονο για αντικειμενα αλλα και για ανθρωπους(το πιο σημαντικο..)..
Και ποσες φορες εχετε πιασει τον εαυτο σας να λεει δεν ειμαι ικανοποιημενος με αυτο και ψαχνετε για κατι αλλο?

Πολλες φορες εμεις οι ανθρωποι αναζηταμε το κατι παραπανω σε πραγματα που δεν υπαρχουν γυρω μας,
η ακομα κι αν υπαρχουν δεν εχουμε μπει καν στη διαδικασια να ερευνησουμε την υπαρξη τους...
Διεισδυουμε σε μια απολυτη μιζερια και αναδυουμε κι εκπεμπουμε μια μελαγχολικη και καταθλιπτικη ενεργεια
θεωρωντας οτι δεν εχουμε φτασει στην εκπληρωση του απωτερου στοχου μας..
Και το θεμα ειναι οτι ουτε που ξερουμε ποιος ειναι αυτος ο στοχος..

Πολυ θλιβερο γεγονος πραγματι..

Ξεφυλλιζοντας καποτε ενα βιβλιο ειχα πεσει σε ενα αποσπασμα που περισσοτερο εμοιαζε με συμβουλη..

"Ποτε μην ψαξεις κατι τελειο να αγαπησεις γιατι στο τελος δεν θα γνωρισεις ποτε την αγαπη ... Αγαπησε κατι που δεν ειναι τελειο και καντο τελειο με την αγαπη σου..."

Ποσο δικιο εχει??

Ειναι γεγονος οτι καθε ανθρωπινη υποσταση διαθετει περα απο τα πρωτερηματα της και καποια μειονεκτηματα..
Ισως να μην ειναι ορατα στον καθενα,
γιατι ο καθενας εντοπιζει τα δικα του τρωτα σημεια σε καποιον,
αλλα η ουσια ειναι οτι υπαρχουν..
Και μεσα απο το διαλογο και την επικοδομητικη κριτικη-σχολιασμο
-σε συνδοιασμο παντα με τη θεληση του αλλου- επερχεται κι η αλλαγη προς το καλυτερο!

Αρκει να το προσπαθησεις !
Ανεβαινεις ενα σκαλοπατι στη σκαλα της τελειοτητας..
Απολυτα τελειοι δεν θα γινουμε ποτε..
Δεν ειμαστε αλλωστε και θεοι..
Προσωπικα, αυτη η ιδεα της τελειοτητας με τρομαζει λιγακι..
Μας εμφυσυει εναν φοβο σε καθε μας βημα μηπως και δεν το κανουμε καλα!
Αλλα οτι κι αν κανουμε, περιλαμβανει ενα κομματι του εαυτου μας!
Ειναι ο εαυτος μας!! :)

Ειμαστε ανθρωποι με τις αδυναμιες , τα λαθη και τα παθη μας ..
Κι ετσι κανοντας ενα ταξιδι με συνοδοιπορους τους υπολοιπους που μας περιτριγυριζουν
επιτυγχανουμε την βελτιστοποιηση του ενδοτερου κοσμου μας!!!
Και βαζουμε κι ενα λιθαρακι στην προσπαθεια των υπολοιπων..

Μαζι μπορουμε να κανουμε τα παντα!
Και μονος σου βεβαια αλλα αν εχεις και παρεα, το ταξιδι ειναι πιο μαγευτικο...

Αυτο που εχω να πω εγω ειναι οτι πρεπει να αναζητουμε την ευτυχια στα πιο απλα πραγματα και να μην παιδευουμε την καρδια και το μυαλο μας με ερωτηματα του τυπου "γιατι να μην..."
Η ευτυχια και η δυστυχια ειναι παντα γυρω μας.. Κι εμεις καλουμαστε να συλλεξουμε τι πραγματικα θελουμε..

Ας ειμαστε ευτυχισμενοι μ αυτα που ψαρεψαμε και οχι να βουλιαζουμε στην απεραντη δυστυχια εξ αιτιας της απληστιας μας...

"Ο ανθρωπος εχει φτιαξει μια ομορφη στατικη εικονα του κοσμου, τυχαια η αναγκαστικα αποτυπωμενη πανω του, μεσα απο αλυσιδες καθορισμενων συνειρμων..(τιμοθυ ληρυ)"

Κι εγω λεω ΣΠΑΣΤΕ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ!!!


Κοιταχτε περα απο τις ετικετες και τα κλισε!!! Ο καθενας εχει διαφορετικες αναγκες και διαφορετικους στοχους και σκοπους.. Χτιστε μονο γεφυρες επικοινωνιας!!! Οχι μονο λεκτικες γεφυρες! Ουσιαστικες γεφυρες.. Γιατι πολλες φορες δημιουργουμε λεξεις που ενω υποτιθεται μας ελευθερωνουν, γινονται φυλακες και μας παγιδευουν!

Και κατι απο μενα...

Βυθισε το χτες στο αυριο
Βαφτισε το χτες αναμνηση
και το αυριο ονειρο...

Ανεστησε τους εφιαλτες του χτες
και καντους ερωτες του σημερα..
Ψαξε στη ζωη για τη χαμενη σου ψυχη...

Φορεσε το πεπλο του ερωτα
και γευσου την ατελειωτη ηδονη..
Φυτεψε στον κηπο των ονειρων σου
τριανταφυλλα πραγματικοτητας...

Απολαυσε καθε σου επιτυχια
Σβησε απο τις χαραμαδες του νου
τις πιο σκοτεινες σου σκεψεις...

Ορισε τον εαυτο σου ως οδηγο
στα μικρα και μεγαλα μονοπατια...

Ψαξε για δυναμη και στα πιο ασημαντα πραγματα..
Διαβασε το κλειστο βιβλιο της ζωης των αλλων,
ολων των αλλων...


Ζησε επιτελους τη ζωη
και με οπλο το παθος

ΝΙΚΗΣΕ ΤΗΝ . . . ! ! !

ΧΑΛΚΙΔΑ . . . ! ! !

Χαλκιδα! Η πολη που γεννηθηκα, η πολη που μεγαλωσα...
Εχω πολλες αναμνησεις απ αυτη..
Αλλες αυχαριστες κι αλλες δυσαρεστες..
Οπως συμβαινει με ολα τα πραγματα στη ζωη..
Ο κοσμος θα ταν και βαρετος αν υπηρχαν μονο ομορφα πραγματα!!

Θυμαμαι σαν τωρα να προχωραω στα σοκακια της με την παρεα μου
Θυμαμαι σαν τωρα να ξεπεταγονται γνωριμες φωνες απο παντου...
Οι πρωτοι ερωτες, οι πρωτες απογοητευσεις,
τα πρωτα δακρυα, οι πρωτες επιτυχιες...
Ολα ξεκινουν απο κει..

Απο τη Χαλκιδα!!

Και καθε τετοιες μερες πηγαινω και τη χαιρεταω,
με χαιρεταει κι αυτη!!
Της γελαω, μου γελαει..
Ολα ερχονται στο μυαλο μου τετοιες μερες...

Αναντικαταστατα τα παιδικα κι εφηβικα μου χρονια στις παλιες μου γειτονιες...

Τρια χρονια πλεον στην πολυβουη πολη, την Αθηνα,
εθιστηκα σε εναν αλλο τροπο ζωης,
πιο γρηγορο, πιο αγχωδη, με περισσοτερη φασαρια
ισως και με περισσοτερη ενεργεια καποιες φορες...

Αλλα η Χαλκιδα περιμενει εκει τα παιδια της ! :)

Μια ωριτσα ειναι απο την Αθηνα! Και δεν πηγαινω και τοσο συχνα..
Βλεπετε, οταν οι παρεες σκορπιζονται σε αλλες φοιτητικες πολεις,
μονο οι γιορτες μενουν να γυρισουμε πισω και να ζησουμε οπως παλια,
να ζησουμε τα παλια!!
memories...ααααααααχ!!


Καλες γιορτες σε ολους...
Μια ευχη που συνηθιζω να λεω..:
Τοση ευτυχια οση αντεχετε!!!

Να περνατε καλα και να μην ξεχνατε να χαμογελατε!!


XAΛΚΙΔΑ

Χάνομαι χωρίς ελπίδα
μέρα νύχτα στη Χαλκίδα
στο δικό σου το περίπου
και στα ρεύματα του Ευρίπου.

Η ψυχή μου θα σαλπάρει
στα νερά τα σκοτεινά
η παλίρροια θα με πάρει
και δεν θα με δεις ξανά!

Περπατώ στην παραλία
γίνομαι του κόσμου λεία
ναυαγός χωρίς σανίδα
που κι απόψε δε σε είδα!

Ξέρω πως δεν έχω ελπίδα
εδώ πέρα στη Χαλκίδα
οι τρελοί μείναμε λίγοι
κι ο Σκαρίμπας έχει φύγει.

.........................LIES...................

Πρωταπριλια... Σημερα συγχωρουμαστε, λεει, αν πουμε ψεματα, αν κανουμε πλακες, φαρσες και σε γενικες γραμμες να κοροιδεψουμε τον αλλον... Επιβαλλεται κι ολας :p
Πολλες φορες ομως, αν και ειναι θλιβερο, κρυβομαστε πισω απο ψευτικες λεξεις,
ψεμματα, ψεμματα, ψεμματα...
Μικρα η μεγαλα...
Με η χωρις δολο...
Και δεν ειναι πρωταπριλια...

Η δικη μου απορια ειναι γιατι να υπαρχει ξεχωριστη μερα που να επιτρεπεται να λεμε ψεματα αφου σχεδον σε καθημερινη βαση ζουμε με αυτα, μεσα σε αυτα, μεσα απο αυτα...

Who knows?? Who cares??
Επαναπαυομαστε και λεμε θα συγχωρεθουμε .. Αναγκαστηκα να πω ψεματα, για να μη πληγωσω τον αλλον...

Ανεκαθεν ημουν οποαδος της αληθειας που λεγεται μπροστα στον αλλον οσο σκληρη κι αν ηταν αυτη.. Αλλωστε και η ιδια η ζωη ειναι πολυ σκληρη και αδικη πολλες φορες, πρεπει να συμβιβαστουμε με αυτο το γεγονος και να προσαρμοστουμε στις δυσκολες καταστασεις...
Για να μπορεσουμε να επιβιωσουμε και να χουμε μια συνειδηση καθαρη!!!




Lies, dripping off your mouth like dirt
Lies, lies in every step you walk
Lies, whispered sweetly in my ear
Lies, how do I get out of here?
Why, why you have to be so cruel?
Lies, lies, lies I ain't such a fool!

Lies, lies in my papa's looks
Lies, lies in my history books
Lies, lies like they teach in class
Lies, lies, lies I catch on way too fast

Fire, fire upon your wicked tongue
Lies, lies, lies you're trying to spoil my fun
Lies, lies you dirty jezebel
Why, why, why, why don't you go to hell?
Why, why you think me such a fool?
Lies, lies, lies honey that's ya rules!

(Rolling Stones-Lies...)


Επισης σημερα ειναι και Κυριακη των Βαιων...
XΡΟΝIΑ ΠΟΛΛΑ ΒΑΙΕ ΚΑΙ ΒΑΓΙΑ...

Δεν θα μπορουσα να παραλειψω λοιπον και
το ομωμυνο ασμα απο διαφανα κρινα :p

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ

Σαν μια βροχή από στάχτες σε μια οπάλινη θάλασσα
κύλισα στη ζωή σου κι έτσι όλα τα χάλασα
Έτσι απόμεινε εδώ ένας πέτρινος γίγαντας
ένα ολέθριο τίποτα κεντημένο απ' τ' άστρα σου

Πόσο ακόμα θα υπάρχω στις ρακένδυτες μνήμες σου
πόσο ακόμα θα ψάχνω αιμοραγώντας με στίχους
την ανάσα απ' το γέλιο σου, τους τριγμούς απ'τα βήματα
της αγάπης το τρέμουλο στους σπασμούς της φωνής σου
τόσα χρόνια σπατάλησα να προσμένω τον ίσκιο σου
ένα χέρι ζεστό ας μου κλείσει τα μάτια

Ξεψυχάω ανήμπορος μακριά απ' τα χάδια σου
στη ζωή μου πια δύουνε πεθαμένα φεγγάρια

Κυριακή των Βαϊων ανοιξιάτικο βράδυ
σου στέλνω για τη γιορτή σου
Καρτ-ποστάλ απ' τον Aδη.